ถ้าเรียกแล้วยังเฉย นั่งแล้วยังเมิน อาจไม่ใช่เพราะน้องนิสัยเสีย แต่เป็นเพราะ 'ภาษา' ของคุณพัง
สมองสุนัขประมวลผลท่าทางได้เร็วกว่าเสียง ถ้ามือกับปากคุณสั่งไม่ตรงกัน น้องจะเลือกเชื่อ 'มือ' ของคุณก่อนเสมอ
ในที่เสียงดัง ท่าทางสำคัญกว่าตะโกน ฝึกใช้สัญญาณมือที่ชัดเจนให้น้องมองเห็นได้แม้จะอยู่ไกลหรือมีเสียงรถพลุกพล่านในเมือง
ใช้คำพยางค์เดียวหรือสองพยางค์พอ เช่น 'นั่ง' 'หมอบ' 'คอย' อย่าร่ายยาวเป็นประโยค เพราะสุนัขจะจับใจความสำคัญไม่ได้
คำว่า 'มา' กับ 'ห้า' อาจฟังดูเหมือนกันในหูน้องหมาตอนตื่นเต้น เลือกคำที่มีเสียงพยัญชนะต่างกันอย่างสิ้นเชิงเพื่อลดความสับสน
หงายมือคือนั่ง คว่ำมือคือหมอบ ยิ่งท่าทางต่างกันชัดเจน น้องยิ่งมั่นใจที่จะตอบสนองและเลิกพฤติกรรม 'เดาสุ่ม'
ถ้าเรียก 'มานี่' เฉพาะตอนจะพาไปอาบน้ำหรือดุ น้องจะจำว่าคำนี้คือเรื่องลบ และจะเริ่มตีมึนใส่คุณเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
ถ้าคำเก่าเริ่มไม่ได้ผล ให้เปลี่ยนคำใหม่ไปเลย เช่น จาก 'มา' เป็น 'Here' พร้อมให้รางวัลใหญ่เพื่อสร้างความจำเชิงบวกขึ้นมาใหม่
ใช้อาวุธลับอย่างไก่ต้มหรือตับย่างหอมๆ เพื่อจูงใจในการฝึก รางวัลที่มีมูลค่าสูงจะทำให้น้องสนุกกับการเรียนรู้มากกว่าเดิม
ลองสั่งตอนหันหลังให้ หรือสั่งตอนไม่มีขนมในมือ เพื่อเช็คว่าน้องเข้าใจ 'คำสั่ง' นั้นจริงๆ หรือแค่เดาจากถุงขนมที่คุณถือ
อย่าโชว์ขนมก่อนสั่ง ให้เก็บไว้ในกระเป๋า สั่งให้ทำก่อนแล้วค่อยหยิบออกมา เพื่อสอนว่านี่คือ 'รางวัล' ไม่ใช่การจ้างวานล่วงหน้า
ความดื้อไม่มีจริง มีแต่ความไม่เข้าใจ เมื่อคุณสื่อสารได้ชัดเจนเหมือนคุยภาษาเดียวกัน ความสัมพันธ์ของคุณจะแน่นแฟ้นและมีความสุขยิ่งขึ้น
อ่านเทคนิคการสื่อสารและวิธีแก้พฤติกรรมดื้อรั้นแบบเจาะลึก พร้อมเคล็ดลับจากครูฝึกมืออาชีพในบทความฉบับเต็ม