Denk je dat je hond topkwaliteit eet? Fabrikanten gebruiken een sluwe truc om je te laten geloven dat er meer vlees in zit dan echt het geval is.
Fabrikanten hakken één goedkoop ingrediënt, zoals maïs, in kleine stukjes op de lijst. Zo lijkt elk deel minder zwaar dan het vlees, maar samen winnen ze altijd.
300g maïs vs 200g kip? Door maïs te splitsen in drie delen van 100g, schuift die kip plots naar de eerste plek op het etiket. Je hond eet echter nog steeds vooral maïs.
In België is dit toegestaan door het FAVV. Omdat maïsmeel technisch iets anders is dan maïsgluten, mogen ze apart op de lijst staan. Slimme marketing, slechte deal.
Let op bij hippe graanvrije brokken. Fabrikanten gebruiken daar vaak erwteneiwit, erwtenzetmeel en erwtenvezels. Dezelfde splitting-truc, alleen een andere naam.
Vers vlees weegt zwaar vóór het bakken. Na de oven blijft er bijna niets van over. Vleesmeel is vaak een eerlijkere en geconcentreerdere bron van proteïne.
Bekijk de eerste zeven ingrediënten als één geheel. Zie je daar drie variaties van hetzelfde graan of peulvrucht? Dan is vlees in werkelijkheid niet het hoofdingrediënt.
Termen als 'dierlijke bijproducten' geven de fabrikant de vrijheid om de goedkoopste restjes te gebruiken. Kies altijd voor een specifiek dier zoals 'Gedroogde eend'.
Sta je in de winkel? Draai die zak om. Tel de gesplitste granen mentaal bij elkaar op. De glanzende voorkant vertelt nooit het hele verhaal.
Heeft je hond een doffe vacht of jeuk? Vaak ligt de oorzaak bij de goedkope vullers die verborgen worden via splitting. Een kortere lijst is vaak gezonder.
Transparante merken zetten percentages achter hun ingrediënten, bv. 'Gedroogd lam (26%)'. Geen cijfers? Dan hebben ze vaak iets te verbergen voor de consument.
'Vlees als eerste' is een fabeltje zolang splitting bestaat. Echte kwaliteit zit in transparantie en de analytische waarden, niet in de volgorde op een gemanipuleerd etiket.
Ontdek de volledige gids om de beste brokken voor jouw hond te kiezen zonder in marketingvallen te trappen.